Mauritanië

Door de aanwezigheid van magnetiet is de berg enigszins magnetisch. Aan de voet liggen de plaatsen Zouérat en Fdérik. Het gebied is vooral bekend om zijn ijzerwinnig door het Mauritaanse staatsbedrijf SNIM (Société Nationale Industrielle et Minière).

De verkoop ervan is goed voor 10% van de staatsopbrengsten van Mauritanië en beslaat 43% van de export van het land. Op de wereldranglijst is Mauritanië overigens een hele kleine ijzerproducent.

Om het erts van de mijnen naar de zeehaven op het schiereiland Nouadhiboute te vervoeren maakt het bedrijf gebruik van treinen die met hun lengte (tot 2,5 kilometer) en door hun gewicht tot de langste en zwaarste ter wereld behoren.

Het is voor buitenlanders een bijzondere attractie om mee te rijden in een passagierswagon of bovenop de lading.

Michael Palin beschrijft in 'Sahara' [Machael Palin, Sahara, 2002] het instappen van de trein als een 'pandemonium' in een 'rampgebied'.

Palin heeft ook een gesprek met enkele inwoners van Zouérat, in hun onderkomen in 'blikstad'. Ze wonen in een tent op een erf dat is afgezet met afvalmateriaal. Ze zijn vijf jaar geleden uit de woestijn gekomen vanwege de droogte. Ze hopen dat er weer regen in de Sahara valt, zodat deze opnieuw groen zal worden en ze kunnen terugkeren.

Mauritanië wordt gekenmerkt door droogte, armoede en werkloosheid. Het land bestaat vrijwel alleen uit zand en steppen. Het is het laatste land ter wereld dat de slavernij heeft afgeschaft en strafbaar gesteld. Verschillende bronnen zeggen dat het nog steeds voorkomt.

Van het donkere gedeelte rechts op de illustratie maakt de Richat-structuur deel uit. Zie daarvoor: Richat-structuur.